صدای آتنا کارگران، پل ارتباطی نسل امروز با فرهنگ ایثار و شهادت

صدای آتنا کارگران، پل ارتباطی نسل امروز با فرهنگ ایثار و شهادت

به گزارش دنیای اسرار،کتاب صوتی «عشق لبیک پرواز»، اثری ۱۶۰ دقیقه‌ای برگرفته از زندگینامه و خاطرات سردار شهید براتعلی غفاری، روز یکشنبه ۱۱ آبان‌ماه با حضور جمعی از مسئولان، دانشگاهیان، دانش‌آموزان و خانواده معظم شهدا در سالن کنفرانس دانشگاه آزاد اسلامی خمینی‌شهر رونمایی و از سوی کانون خدمت رضوی شهرستان خمینی‌شهر به آستان مقدس امام رضا(ع) تقدیم شد.

این کتاب صوتی به همت کانون خدمت رضوی شهرستان خمینی‌شهر و سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهرداری خمینی‌شهر تولید شده و با گویندگی آتنا کارگران، تهیه‌کنندگی عبدالله ذاکری، کارشناسی محمدتقی شیخ و زینب فخاری، میکس و مسترینگ رضا رمضانی و مدیریت تولید حجت‌الله کارگران در قالب اثری شنیداری فاخر عرضه گردیده است.

در حاشیه این مراسم گفت‌وگویی با آتنا کارگران، گوینده کتاب صوتی «عشق لبیک پرواز» داشتیم:
آتنا کارگران، گوینده نوجوانی است که با صدای گرم و حس صادقانه‌اش، در نخستین تجربه حرفه‌ای خود توانست جان تازه‌ای به کتاب صوتی عشق لبیک پرواز ببخشد؛ اثری که به زندگی و خاطرات سردار شهید براتعلی غفاری می‌پردازد. او از پشت‌صحنه این تجربه و تأثیر عمیق آن بر نگاهش به زندگی می‌گوید:

از شروع همکاری‌تان در این پروژه بگویید. چطور وارد این کار شدید؟
راستش وقتی از طرف آقای عبدالله ذاکری برای گویندگی دعوت شدم، هم هیجان‌زده بودم و هم کمی استرس داشتم.
اولین تجربه‌ی من در کتاب صوتی بود و آن‌هم درباره‌ی شهیدی بزرگوار که هر جمله از زندگی‌اش بوی ایمان و اخلاص می‌داد. احساس می‌کردم این کار فقط یک پروژه نیست، بلکه نوعی رسالت است.

اولین مواجهه‌تان با متن کتاب چه حسی داشت؟
نمی‌توانم پنهان کنم که بار اول، بغضم گرفت. وقتی فهمیدم که این کتاب فقط روایت زندگی یک شهید نیست، بلکه روایت عشق به خداست حس بیشتری گرفتم.
از همان لحظه تصمیم گرفتم صدایم فقط راوی کلمات نباشد، بلکه راوی احساس او باشد.

سخت‌ترین بخش کار برایتان چه بود؟
سخت‌ترین بخش، حفظ حس در طول ضبط بود. در طول کار، چند بار مجبور شدم مکث کنم چون اشک امان نمی‌داد.
گاهی آن‌قدر در فضای کتاب غرق می‌شدم که حس می‌کردم دارم از نزدیک با خانواده شهید حرف می‌زنم.
از طرفی هم چون اولین تجربه حرفه‌ای‌ام بود، باید از نظر فنی روی تلفظ، ریتم و لحن تمرکز می‌کردم.
اما آقای ذاکری و خانم فخاری با صبر و دلسوزی همه مراحل را هدایت کردند و اجازه دادند حس در صدا جاری بماند.

به‌عنوان گوینده جوان، چه چیزی از این پروژه یاد گرفتید؟
یاد گرفتم که صدا مسئولیت دارد.
وقتی کلمه‌ای درباره‌ی شهید را بر زبان می‌آوری، فقط متن نمی‌خوانی، پیام می‌رسانی.
از این کار آموختم که باید برای هر واژه احترام قائل بود.
همچنین فهمیدم که گویندگی، فقط فن بیان نیست؛ ترکیبی است از حس، معرفت و باور.

تجربه‌ی همکاری با عبدالله ذاکری چگونه بود؟
بی‌نهایت آموزنده.
ایشان برای من مثل یک معلم بودند، نه فقط در کار صدا، بلکه در نگاه به معنا.
می‌گفتند: «اگر صدایت از دل نیاید، شنونده فقط کلمات را می‌شنود، نه احساس را.»
من در کنار ایشان یاد گرفتم که هر اثر فرهنگی باید از ایمان شروع شود، نه از تکنیک.

و حالا بعد از خروجی اولین اثرتان، چه احساسی دارید؟
حس غرور و آرامش با هم.
غرور از اینکه در اثری درباره‌ی شهید غفاری سهمی کوچک داشتم، و آرامش از اینکه این کار را با نیت خالص انجام دادم.
وقتی صدایم را در میان کلمات زندگی شهید می‌شنوم، احساس می‌کنم بخشی از روحم به آن پیوسته.
اگر حتی یک نفر با شنیدن این کتاب، دلش به یاد شهیدان بلرزد، برای من همین کافی است.