چالش مدیریت ، خزان اندیشه ها

روابط عمومی

چالش مدیریت   ، خزان اندیشه ها

دنیای اسرار:چشم اندازهای ما نسبت به عوامل پیرامون،در واقع دریچه ایست که ما با دیگران ارتباط برقرار می کنیم.به طور مثال زمانی که از یک بلندای زمینی به طبیعت نگاه می کنیم،زیبایی هایی را نظاره خواهیم کرد که در پایین دیده نمی شود.یا زمانی که در فضا پرواز می کنیم،چشم انداز ذهن ماهمه را کوچک ولی پراز عظمت خواهد دید.مدیر روابط عمومی وقتی در سازمان خود توانست از بالا چشم انداز ها را نظاره کند ،واقعا زیبایی ها که همان اهداف کلی یک سازمان است را خواهد دید.هرچند حفظ معیار های ارتباطی برای یک مدیر روابط عمومی ضروریست،ولی مشغول شدن به فرایند های ارتباطی:(منبع ،پیام،گیرنده،بازخورد،و….) همان بازنگری سازمان از لایه پایین است.یا به معنای دیگر غافل شدن از خود ارتباط و عدم درک معنای آن است.

ارتباط،هنر و فرایند به اشتراک گذاشتن اندیشه  هاست.زمانی این ارتباط موثر است که اندیشه ها اثر گذار باشد.و زمانی این اندیشه هااثر گذار است که چشم اندازهای ارتباطی از بالا دیده شـود.دریـک سـازمـان ،مـدیـرانارشــد، ایــن ابـزار را در دسـت دارند از بـالا نـظـاره گرند،   می اندیشند،تصمیم می گیرند و سپس اجرا میکنند.

پس لازم است که روابط عمومی ها بجای ایجاد فرایندهای ارتباطی ،هم شانه با مدیران سازمان های خود از دریچه های بالا نظاره گر سازمان باشند.مسلما نگاه روابط عمومی ها باید نرم افزاری باشد تا بتواند بر افکارعمومی مدیریت کند. البته نگاه به مباحث برنامه ریزی ،سازمان دهی ،کنترل و نظارت ،هدایت ،برقراری ارتباط سازمانی وتصمیم گیری هم به شکل نرم افزاری وهم سخت افزاری بسیار ضروری است ولی اینها از وظایف مدیر ارشد سازمان است. آنچه برای یک مدیرروابط عمومی ضرورت دارد ایجاد یک مدل عاطفی و منطقی است در پیوند این وظایف . البته نه با توجیه بلکه با تحلیل، در واقع موفقیت مربوط است به یک روابط عمومی تحلیل گرا نه توجیه گرا. گاهی هم روابط عمومی فرایند شغلی خود را نمی شناسند، تجربه ای از کار روابط عمومی ندارد، سواد این رشته را دارا نیست لذا از این منظر، مدیر سازمان خود را یک چالش می بیند و در چشم اندازهای  سازمانی، نگاه مدیر ارشد را خصمانه توصیف می کند.

می گویند روابط عمومی ها ارائه دهنده اندیشه ها هستند. شمای روابط عمومی چه اندیشه ای ارائه داده ای تا بتوانی از چالش بی مهری مدیر خود عبور کنی؟

نصب بنر بر پایی مراسم، ارسال تبریک و تسلیت، گرفتن عکس خاطرات، پخش فیلم و کلیپ، چراغانی کردن درو دیوار و و و ، آیا اینها ارائه اندیشه است؟

یک مدیر روابط عمومی موفق کسی است که در فرایند چشم اندازهای مدیریتی سازمان تصمیم سازی کند، باید در ساختار شغلی و حرفه ای خود مهندس ارتباط رضایت بخش ایجادکند. باید یکی از عوامل تاثیرگذار در تصمیم گیری های سازمان باشد. و الا خزان اندیشه های او فرا خواهد رسید. داشتن تجربه و علم روابط عمومی می تواند اهداف سازمان را به سمت و سوی بهتری سوق دهد. وقتی همین روابط عمومی ما واژه های خبری را نمی شناسد، برای ارتباطات درون و برون سازمانی تعریفی ندارد، افکمار سنجی و تحلیل های آماری و نتیجه آن برایشان فقط یک مستندسازیست، پل ارتباطی مدیر و کارمند و مدیر و مردم تنها یک تمثیل شاعرانه تلقی میشود، تشکیل گردهمایی های هم اندیشی و صمیمانه مدیر با عوامل خود، یک رفع تکلیف باشد، برپایی مصاحبه های رسانه ای برای پرکردن التهاب های اجتماعی و ژست های سیاسی صورت پذیرد، هیچ اندیشه کارآمدی در ذهن خلاقانه مدیرانروابط عمومی تراوش نخواهد کرد.

و اینجاست که خزان اندیشه های روابط عمومی پدیدار می گردد.حرف از خزان و قالب های منفی کلام پیش آمد،بله می توان سرسبزی و طراوت را جایگزین کردو اندیشه های کارآمد یک مدیرموفق روابط عمومی را در سازمان مطرح کرد ،اما این امر مهیا نمی گردد مگر با تلاش در جهت ارتقاء علمی ،کسب تجربیات بالا وشناخت عمیق هنرروابط عمومی توسط مدیران مربوطه.

این مقاله انتقادی سازنده از مدیران روابط عمومی بود که اگر به انتظار نشستهاید تا مدیران ارشد سازمان شمارا باور کنند،این امر اتفاق نخواهد افتاد ،همانگونهکه اساتیدبرجسته ،در روابط عمومی طی سالیان دراز هم نتوانستند این واقعیت را تثبیتنمایند.پس بهتر است خودروابط عمومی ها دست به کار شوند وباصداقت، علم و تجربه ،باورهایواقع گرانه ،تحلیل درست از مسایل پیرامون وشخصیت فردی،خودرا به مدیران ارشد سازمانثابت کنندو بتوانندباتفکر و تعقل اعلام نمایند که روابط عمومی شغل نیست، یک هنر است، روابط عمومی یک اندیشه است و روابط عمومی یک کار بزرگ وپیچیده ایست که در سازمانها هیچ گاه،دیده نخواهد شد آری روابط عمومی های ماهمانچهره های شادابی هستند که شما در طول روز با آنها روبرو می شوید ولی گاهی خسته اندمثل بقیه کارمندان بگذارید زندگی کنند.

مجتبی علم الهدی _ اصفهان  – کارشناس روابط عمومی