دختری که از خمینی‌شهر تا ایتالیا روی چرخ‌های امید دوید

دختری که از خمینی‌شهر تا ایتالیا روی چرخ‌های امید دوید

به گزارش دنیای اسرار ،آیناز، دختر نوجوان و پرتلاشی از شهر درچه، متولد سال ۱۳۸۹ است؛ دختری که از سال ۱۳۹۳ با تمام عشق و اراده‌اش وارد دنیای اسکیت سرعت شد و با وجود سن کم و دشواری‌های مسیر، توانسته جایگاه ارزشمندی در رقابت‌های ملی و بین‌المللی به دست آورد. او امروز نه‌تنها یک ورزشکار موفق، بلکه الگویی از پشتکار، امید و تلاش برای نوجوانان هم‌سن‌وسال خود است.

آیناز از دوران کودکی روحیه‌ای پرانرژی و ماجراجو داشت. او با لبخندی که نشانه‌ی اعتماد‌به‌نفسش است، در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری دنیای اسرار می‌گوید:

از همان بچگی، وقتی بچه‌ها را توی پارک می‌دیدم که اسکیت بازی می‌کردند، دلم می‌خواست منم امتحان کنم. اسکیت برام فقط یه بازی نبود، یه حس پرواز بود. حس آزادی و سرعت.

شروع مسیر در سنین پایین؛ همراهی مادر

ورزش اسکیت برای آیناز از دوران دبستان آغاز شد. در حالی که بسیاری از کودکان هم‌سنش تازه درگیر مشق و بازی بودند، او روزهایش را بین مدرسه و تمرین تقسیم می‌کرد.

او با یادآوری نخستین قدم‌هایش در این مسیر می‌گوید:

اول دبستان بودم که به طور جدی اسکیت رو شروع کردم. مادرم مشوق اصلی من بود. وقتی زمین می‌خوردم، دستم رو می‌گرفت و می‌گفت دوباره برو، نترس. شاید اگه اون حمایت نمی‌کرد، من هیچ‌وقت ادامه نمی‌دادم.

اولین مدال، نقطه آغاز درخشش

تنها یک سال پس از شروع تمرین‌ها، در سال ۱۳۹۴، آیناز توانست نخستین مدال طلای خود را در مسابقات استانی به‌دست آورد.

اون موقع فقط دنبال لذت بردن بودم، نه مدال. ولی وقتی اول شدم و مدال طلا گرفتم، یه حس فوق‌العاده داشتم. باورم نمی‌شد! اون مدال برام شد انگیزه‌ی ادامه‌ی راه.

از همان زمان، مسیر پیشرفت او سرعت گرفت. در دوران ابتدایی و راهنمایی، مدال‌های پیاپی از رقابت‌های استانی و کشوری به گردنش آویخته شد و حالا، نامش در بین استعدادهای برتر اسکیت سرعت کشور قرار دارد.

توازن دشوار میان درس و تمرین

در کنار موفقیت‌های ورزشی، آیناز دانش‌آموز رشته تجربی است و با جدیت درسش را ادامه می‌دهد. او می‌گوید: مدرسه‌ام ساعت دو تعطیل می‌شود. از همان‌جا مستقیم به تمرین می‌روم. وقت استراحت ندارم. خیلی سخت است که هم تمرین سنگین داشته باشی، هم شب تا دیر وقت درس بخونی. ولی نمی‌خواهم از هیچ‌کدتم عقب بمانم.

او باور دارد که نظم، برنامه‌ریزی و ایمان، سه کلید موفقیت در مسیر پرچالش ورزشکاران دانش‌آموز است و همین امر عضویت او در تیم ملی را سرعت بخشید.

درخشش در سطح بین‌المللی؛ تجربه‌ی ایتالیا

سال ۱۴۰۲ نقطه‌ای مهم در مسیر حرفه‌ای آیناز بود. او توانست در مسابقات جهانی اسکیت سرعت در کشور ایتالیا، در ماده پنج‌هزار متر، مقام اول را کسب کند.

او از خاطرات شیرین اسکیت اینگونه می‌گوید: رقابتی که برایش معنای خاصی داشت، آن مسابقه خیلی برایم سخت بود. رقیب‌هایم از من بزرگ‌تر بودند، بدن‌های قوی‌تر داشتند، ولی من فقط به تلاشم فکر کردم. زمین خوردم، اما پا شدم. نفر دوم شدم و اون لحظه، حس می‌کردم تمام خستگی‌هایم تمام شد. آن سکو، پاداش همه شب‌های بی‌خوابی و تمرین‌هایم بود.

گلایه از کمبود امکانات؛ نیاز به حمایت برای اسکیت سرعت

با وجود موفقیت‌ها، آیناز از نبود زیرساخت‌های استاندارد در اصفهان گلایه دارد: در اصفهان پیست مخصوص اسکیت نداریم. مجبوریم تو پیست دوچرخه‌سواری تمرین کنیم که سطحش لغزنده‌ست و خطرناک. تنها پیستی هم که در بهارستان داشتیم، یک میدان بسته است. خواهش می‌کنم مسئولان بیشتر به این رشته توجه کنند. استعدادهای زیادی داریم که فقط به خاطر کمبود امکانات نمی‌توانند رشد کنند.

ورزش برای روح، نه فقط برای مدال

او از ورزش به‌عنوان یک عامل آرامش و رشد شخصی یاد می‌کند و خطاب به دختران هم‌سن خود می‌گوید: حتی اگر دنبال قهرمانی نباشید، ورزش کنید. دو ساعت در هفته هم شده، بدوید، پیاده‌روی کنید زیرا ورزش باعث می‌شود حالتان خوب شود و خودتان رو باور کنید.

پشتکار تا آخرین لحظه

در یکی از خاطراتش از رقابت‌های استانی، آیناز روایت می‌کند: در مسابقه‌ای، وسط مسیر زمین خوردم. خیلی از بقیه عقب افتادم، اما پا شدم و تا آخر دویدم. نفر دوم شدم. آن مسابقه برای من از همه مدال‌هایم باارزش‌تر بود، چون یادم داد نباید هیچ‌وقت تسلیم شم.

حمایت خانواده و مربی‌ام، کلید اصلی موفقیت

آیناز می‌گوید هر بار که مدال می‌گیرد، پیش از هر کسی به یاد مادرش می‌افتد: تمام زحمتم را او و تشویق‌های مربی‌ام کشید. وقتی مدال گرفتم، اولین چیزی که بهش فکر کردم، چهره مادرم بود که با اشک خوشحالی نگاهم می‌کرد. بدون او واقعاً نمی‌توانستم ادامه بدهم.

و در پاسخ به آخرین سؤال خبرنگار که پرسید: وقتی مردم اسم آیناز رو می‌شنوند، دوست داری به چی فکر کنند؟

لبخندی می‌زند و می‌گوید: دوست دارم یاد یه دختر پرتلاش بیفتند که هیچ‌وقت تسلیم نشد. دختری که توانست بین درس و ورزش، بین خستگی و امید، تعادل پیدا کنو و هر بار بعد از زمین خوردن، دوباره بلند شود.

خبرنگار:عبداله ذاکری