می خواهم برای مردم روی صحنه بروم

مصاحبه اختصاصی  خبرنگاردنیای اسرارباصبا نادری، کارگردان تئاتر:

می خواهم برای مردم روی صحنه بروم

پایگاه خبری دنیای اسرار :قبل از اینکه کار هنر را به این شکل تجربه کند منشی هتل بوده، ولی هیچ علاقه ای به این کار نداشته و به دلیل تحصیلاتش در رشته طراحی چهره همواره دلش به سمت هنر گرایش داشته است، بنابراین این کار را رها می کند و به دنبال علاقه اش می رود.

صبا نادری متولد ۱۳۴۲ است. پدرش آذری و مادرش از اهالی سمیرم است. شروع کار تئاتر را دقیقا ۷ آبان سال ۱۳۸۰ می گوید. کارش را با منشی‌گری صحنه آغاز کرده وقتی که به عنوان تماشاچی برای دیدن تئاتری می رود و آنجا به دلیل علاقه ی زیادی که داشته وارد صحنه می شود. کم کم با تجربه اندوزی در کار دستیاری و بازیگری، به پیشنهاد اداره ارشاد در رشته کارگردانی تئاتر ادامه تحصیل می دهد و وارد عرصه کارگردانی می شود و حالا بعد از هجده سال کار می گوید که عاشقانه کارگردانی را دوست دارد.

از شروع کارتان به عنوان بازیگر بگویید.

کارم را با کارگردان های اصفهانی شروع کردم و با کارگردانهای تهرانی هم تجربه همکاری داشته ام. اولین تجربه ام تئاتری بود با نام «بودن یانبودن» که از آنجا وارد کار شدم. همچنین با گروه های مختلفی کار کرده ام و درزمینه کودک نیز فعالیت هایی داشته ام. البته از زمانی که به عنوان کارگردان مشغولفعالیت هستم بازیگری نمی کنم.

درباره کارها و اجراهایی که تا کنون داشته توضیح دهید.

کاری را با نام سایه مادر به جشنواره بردم. فیلم صدثانیه ایپدرم شهید شده، سه شهید پشت سنگر که برای سپاه اجرا شد، آن سوی دیوار، خواستگاریپرماجرا، آشنایی دو خانواده توسط دختر و پسر، آخرین تئاتر هم برای دانشگاه خورزوقروی صحنه رفت با نام دختر به فقیر نمیدم. کاری نیز در دست اجرا دارم که می خواهمبه مادرم تقدیم کنم. همچنین کارهای زیادی را برای ناجا به روی صحنه برده ام.

زمینه کاری شما طنز است. اجراها بیشتر جنبه خصوصی دارد یا عمومی؟

با کارگردان های دیگر که همکاری می کردم برای عموم بود اما کارهای خودم را به صورت خصوصی روی صحنه می برم. 

اجراها برای چه مراکز یا ارگان هایی است؟

ما برای بانک شهر، دانشگاه، شهرداری، بسیج هنرمندان، سپاه و ناجا اجرا داشته ایم و گله و ناراحتی من نیز از همین است که چرا با اینکه من این همه کار برای ارگان های مختلف انجام داده ام اما نمی توانم تئاترم را روی صحنه در سالن تئاتر و برای عموم مردم ببرم؟

شما در زمینه ساخت فیلم کوتاه هم فعالیت دارید؛ در این خصوص توضیح بدهید.

من دو فیلم کوتاه کار کرده ام و سومین فیلمم نیز در مرحله نگارش فیلمنامه است که به زودی کار خواهیم کرد.

مایلید بیشتر فیلمسازی را ادامه بدهید یا در تئاتر فعالیت داشته باشید؟

من به طور کل کارهای هنری علاقه مندم و پیگری می کنم. هنر بسیار وسیع است، اما علاقه زیادی به تئاتر دارم. زیرا تئاتر اگر ۵۰سال هم کار کنی باز هم جای کار دارد. به قول یکی از استادانم بعد از سالها کار انگار انگشتی به آب دریا زده باشی.

ایده کارها از کجا می آید؟

بیشتر ایده های کارها از خودم است بر اساس اتفاقاتی که در جامعه می افتد و پس از نگارش فیلمنامه نیز بازبینی نهایی توسط من صورت می گیرد تا آنگونه که مناسب صحنه است و نیز در اداره ارشاد با مشکلی روبرو نشویم کار متن را به اجرا درآوریم.

انتخاب بازیگران را بر چه اساسی انجام می دهید و رویکرد شما در تئاتر چیست؟

برای تئاتر بر اساس سابقه کاری که دارند و نیز توانایی ها بازیگران و آموزشی که خودم به آنها می دهم انتخاب می کنم اما برای فیلم کوتاه پس از انجام تست و توانایی ها انتخاب صورت می گیرد. من دوست دارم تئاترم دارای پیام باشد و بتواند به کسانی که برای دیدن آن می آیند راهکاری نشان دهد که در زندگی به دردشان بخورد.

فکر می کنید دیر شروع کردن این کار تاثیری در روند موفقیت شما داشته است؟

خیر، با اینکه من کارم را نسبتا دیر شروع کردم اما به نظرم موفق بوده ام. چون با اینکه تجربه خاصی نداشتم ولی توانستم به خاطر علاقه ای که داشتم کارم را ادامه بدهم و به آنچه که می خواهم برسم.

به نظر شما تجربه مهم تر است یا آموزش؟

مسلما اگر تجربه نباشد کاری از پیش نمی توان برد. اما اول از همه علاقه مهم است. علاقه است که باعث می شود سختی ها تحمل کنی و تجربه به دست بیاوری.

نظرتان درباره تئاتر اصفهان چیست؟

متاسفانه در اصفهان استقبالی از تئاتر نمی شود و همین باعث شده کسانی که در تئاتر مشغول هستند دلسرد شوند. با وجود مشکلاتی که وجود دارد اما پول آنچنانی ندارد که حتی مخارج اولیه کار تامین شود. کاری که اجرا می رود حاصل چهارپنج ماه کار گروهی است که وقت گذاشته اند و زحمت کشیده اند اما بهایی به این زحمات نمی دهند. در اصفهان اگر کسی بخواهد در تئاتری سرمایه گذاری کند می ترسد؛ چون برگشت سرمایه ندارد کسی حاضر نیست در این زمینه وارد شود.

بزرگ ترین آفت و آسیب را برای کسانی که کار می کنند چه می دانید؟

به نظر من بزرگترین آفت غرور و تلاش نکردن برای یادگیری بیشتر است. کسانی هستند که بعد از اینکه با کارگردانی به مشکل برمی خورند سریع به بدگویی از آن شخص می پردازند و شخصیت حرفه ای او را زیر سوال می برند که من به شدت از این کار بیزارم. همچنین برخی از افراد هستند که با اینکه هم استعداد خوبی دارند و هم از چهره مناسبی برخوردارند اما می خواهند سریع چهره شوند و همه او را بشناسند که این هم باعث می شود آنطور که باید به نتیجه نرسند.

چه مشکلاتی سر راه شما وجود دارد؟

مشکلات زیاد هستند. از جمله اینکه یک سالن پلاتو در شهر اصفهان وجود ندارد و رفت و آمد به سالن های اطراف هم برای ما سخت است. دراصفهان تئاتر هست اما بیشتر تئاتر دانشجویی است که کیفیت کارها بسیار پایین است و استقبال از کارها کم است. سابق بر این اساتیدی بودند که با جان و دل کار می کردند و مردم هم به دیدن تئاتر می رفتند اما حالا با اینکه یک گروه چندماه وقت می گذارد و تئاتری را آماده می کند اما در نهایت تماشاچی برای دیدن نمی آید.

فکر می کنید خود هنرمندان در این زمینه موثر نیستند؟

البته که خود هنرمندان هم تا حدودی موثر هستند اما وقتی که تئاتر بر اساس گروه بندی و روابط است این موضوع در کار هنرمند بسیار تاثیر می گذارد و او را از شور و شوق کار باز می دارد. محدودیت های موجود نیز باعث شده که بسیاری از تئاتر رویگردان شوند و به سمت فیلم و تصویر بروند.

برای بهتر شدن این وضع چه پیشنهادی دارید؟

از مسئولان می خواهم که از هنرمندان حمایت کنند کارهای بهتری را به مردم ارائه دهند. ما به دنبال مال و ثروت نیستیم و تنها می خواهیم که مشکلات سر راه کار ما برطرف شود تا بتوانیم هنر باکیفیت تری به جامعه عرضه کنیم. دست ما را باز بگذارند و اجازه بدهند تئاترهای طنز و شاد در اصفهان بیشتر روی صحنه برود تا شادی در جامعه افزایش پیدا کند زیرا مردم واقعا به شادی نیاز دارند و جلوی خیلی از مشکلات اجتماعی گرفته می شود. حیف است که اصفهان با این سابقه تئاتری که دارد با این وضع روبرو باشد که از اجراهایش استقبالی نشود و باعث شود که هنرمند سرخورده شود و کار را رها کند. چرا باید هنرمند اصفهانی شهر خود را رها کند و جای دیگر هنرش را عرضه کند؟ به شهرها یا استان ها دیگر برود تا آنجا او را بپذیرند؟ بنابراین مسئولان اگر از هنرمندان شهرشان حمایت کنند سالن در اختیار آنها بگذارند و موانع مجوز را برطرف کنند مطمئنا هنرمندان هم با شور و شوق بیشتری در شهر خود کار می کنند و به این ترتیب زمینه اشتغال زایی نیز برای عده ای فراهم می شود.

از وقتی که برای انجام این مصاحبه گذاشتید از شما سپاسگزارم.

خبرنگار:-سمیه حفیظی